شرح در اندرون

خاص دیده میشن، اندامشون روی فرم هست و شیک جلوه میکنن

شالگردنشون رو مدل دار می بندن و یقه پالتوشون ایستاده و خشکِ 

موقع ساعت نگاه کردن یه ریتم خاص توی حرکات دست و چرخوندن مچشون میبینی

احساس میکنی چقدر دنیا رو در اختیار گرفته و روزگار رو داره با ضربان دوست داشتنی خودش میگذرونه

برق ورنی کفشاش چشمو میزنه و ته سیگار زیر پاش از اینکه توسط اون کشیده شده و له میشه احساس غرور میکنه

سوار ماشین که میشه موزیکاش خیلی حرفه ای و خاص پسندن 

از دور واقعا جذبت میکنه، جذابه، خاصه 

ولی میترسی بهش نزدیک بشی، میگی اون کجا و من کجا

کافیه فقط کافیه یک بار دل رو به دریا بزنی و بخوای باهاش همکلام شی

میفهمی که بیشتر از اینکه بخوای براش بگی اون میخواد بگه، خاص نیس

الان دیگه هیچی نیس، یه آدم شکست خورده با تجربیات خیلی تلخ

برای اینکه خاص دیده بشه تلاش نکرده فقط تنها شده و به خودش فکرکرده

هر از گاهی صداش میلرزه و مجبوره نگاهش رو توی فضا گم کنه

علت اینکه ادکلنش سالهاست عوض نشده بوی خوبش نیس، خاطرات خوبیه که با این عطر داشته

اینکه از کنار مردم بیتفاوت رد میشه علتش احساس برتری نیست، یادش میاد چطور با تمام وجود بیتفاوت از کنارش رد شدن

مختصر جواب میدن، فقط جواب میدن توضیح نمیدن، توضیح اذیتشون میکنه، خوردشون میکنه، کارشون رو به ضربان قلب میکشونه

انتظار شنیدن کلمات عاشقانه نداشته باشید چون دوست داشتن و محبت و عشق در حد پوزخند براش تعریف شده

موقع خداحافظی احساس میکنی که هیچ چیزی بینتون رد و بدل نشده چون با تک کلمات و کوتاهترین جملات بدرقه میشی

 

روز خوبی بود

گفتگوی خوبی بود

....

از پشت سر به رفتنش خیره میشی، همه تصوراتت رو میخوای مثل پازل کنار هم بچینی ولی می بینی اصلا اون آدم جذاب و خاص درست نمیشه، اون یه آدم خاص نیست، آدمیه که ناخواسته خاص شده. 

آرومه و اصلا ترسناک نیست، شالگردنش و پالتوش یا حتی مدل موهاش رو میشه همه جا دید. اینکه ذره ذره آب میخوره که کار سختی نیس و همه می تونن انجام بدن.

ولی با تمام این حرفا، آرامش و نوع نگاهشون خاصه، دوست داشتنیه، با تمام سختیاش ولی حالشون خریدار داره، قدم زدنشون دیدن داره، غرق شدنشون ظاهرسازی نیس، جایی برای غرق شدن دارن. 

 

پ.ن: ناخوشی های ناتمام من

خودکار سياه...